@jazzii_89: #MyAngel💙 #missyousomuch #DíadelosMuertos #fypシ゚viral

💙Jasmine Martinez💙

Open In TikTok:

Region: US

Saturday 18 October 2025 20:08:30 GMT

10234

347

6

19

Music

Download

No Watermark .mp4 (0.54MB) No Watermark(HD) .mp4 (0.45MB) Watermark .mp4 (0MB) Music .mp3

Comments

Nightcrawler214 :

🙏🙏🙏my condolences for your loss

2025-10-19 08:03:19

0

strawberry21342 :

❤️🥺

2025-10-23 11:04:22

1

alonsovallecillo6 :

🙏🙏🙏

2025-10-22 06:31:43

1

hermosa1993💙 :

🥺💔🥺💔

2025-10-19 12:20:14

1

To see more videos from user @jazzii_89, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

#fypシ゚viral🖤tiktok #fyppppppppppppppppppppppp #fyp #politicaltiktok 3#myanmartiktok🇲🇲🇲🇲

#fypシ゚viral🖤tiktok #fyppppppppppppppppppppppp #fyp #politicaltiktok 3#myanmartiktok🇲🇲🇲🇲

‎﷽ . Semakin bertambah usia semakin melemah cengkraman genggaman tangan kita.. ‎Karena الله mendidik kita agar melepaskan cinta Dunia.

‎﷽ . Semakin bertambah usia semakin melemah cengkraman genggaman tangan kita.. ‎Karena الله mendidik kita agar melepaskan cinta Dunia. "Barang siapa menghendaki kehidupan dunia dan perhiasannya, pasti Kami berikan (balasan) penuh atas pekerjaan mereka di dunia (dengan sempurna) dan mereka di dunia tidak akan dirugikan. Itulah orang-orang yang tidak memperoleh (sesuatu) di akhirat kecuali NERAKA , dan sia-sialah di sana apa yang telah mereka usahakan (di dunia) dan terhapuslah apa yang telah mereka kerjakan." ‎(QS. Hud 11: Ayat 15 -16) Note: Tulisan ini Untukku sebelum Untukmu (Jika ada kesalahan dalam penulisan dan menyinggung, MAAFKAN) . Bismillah.. Apabila Akun ini memberi Manfaat semoga ini bisa menjadi dorongan menjadi lebih baik lagi dan lagi Jika ada kebaikan silahkan ambil postingan di akun ini dan sebarkan ke umat lewat Media manapun agar rantai kebaikan ini tidak berhenti di akun ini saja Semoga kita selalu Istiqomah dalam ketaatan di jalan اللهﷻ sampai menutup mata dan kelak Husnul Khotimah (حسن الخاتمة), Dan menjadi Ahlul Jannah ... Aamiin Allahumma Aamiin🤲🏻 Barakallohu Fiikum (بارك الله فيكم )🥺🥺 Account :@quotes_hijrah99 ✍🏻Writer: @quotes_hijrah99

#pov — Mata ng Tadhana (one shot) Gabi na, pero gising pa rin si Y/N. Sa kabilang pinto ng dorm, naririnig niya pa rin si Jeo — as usual — humming softly while strumming his guitar. “Palapit sa ’yong yakap, palayo sa mundo…” Napangiti siya kahit gusto na sana niyang matulog. Ever since Jeo moved in, naging nightly routine na ito. Hindi na kailangan ng lullaby — sapat na ang boses nito. Kinabukasan, habang nagkakape si Y/N sa hallway, biglang lumabas si Jeo. Gulo buhok, may gitara pa rin sa kamay.  “Good morning, Miss Tahimik,” bati niya. “Good morning, Mister Malakas Tumugtog,” sagot ni Y/N, sabay tawa. “Uy, di naman ako malakas. Nakaka-relax nga raw ako eh.” “Relaxing? Eh halos hindi na ako makatulog kagabi!” Ngumisi si Jeo, ’yung tipong hindi mo alam kung mayabang o charming lang talaga. “Eh kasi baka ikaw talaga ’yung dahilan kung bakit di ka makatulog.” Napangiwi si Y/N. “Corny mo.”  Pero sa loob-loob niya — kinilig siya. As weeks passed, naging mas close sila. Sabay maglakad papuntang klase, sabay maglunch, sabay umuwing pagod pero sabay pa ring tumatawa.  Until one night, habang nasa rooftop sila ng dorm, Jeo started strumming again. “Jeo,” sabi ni Y/N, “ba’t mo laging tinutugtog ’yung Palayo sa Mundo?” Tumingin siya sa langit bago sumagot. “Kasi ’yon ’yung nararamdaman ko pag kasama kita.” “Ha?” “Pag kasama kita, tahimik lahat. Parang kahit gaano ka-gulo sa labas, wala akong pakialam. Palayo ako sa mundo… pero palapit sa’yo.” Tahimik.  ’Yung tahimik na parang tumigil lahat — ’yung tipo ng silence na hindi nakakailang, kasi punô ng meaning. “Ang cheesy mo talaga,” bulong ni Y/N, pero hindi niya na napigilan ang ngiti. Lumapit si Jeo, marahan lang, parang takot mawasak ang sandali.  “Hindi ko alam kung tama na ’to sa mata ng tadhana,” sabi niya softly, “pero kung hindi pa… okay lang. Panalangin muna kita.” Ngayon, Y/N na ’yung natahimik.  At bago pa siya makasagot, nilapit ni Jeo ang noo niya sa noo ni Y/N — hindi halik, pero sapat para sabihin lahat ng hindi mabigkas. Two years later.  Graduation.  Magkaibang landas, magkaibang plano. Pero minsan talaga, kapag para sa isa’t isa, kahit ilang taon, babalik at babalik pa rin. Sa coffee shop kung saan sila unang nagkita ulit, si Jeo pa rin — pero ngayon may bitbit nang maliit na bouquet. “Hi,” sabi niya, simple lang, pero sapat na para bumalik lahat ng alaala. “Hi,” sagot ni Y/N, sabay ngiti. “Remember that night sa rooftop?” tanong ni Jeo. “Yung sinabi mong panalangin mo ako?” sagot ni Y/N. Tumango siya. “Mukhang sinagot na.” — : #jeoong #jeoongedits #jeremiahemanuelong #fyp

#pov — Mata ng Tadhana (one shot) Gabi na, pero gising pa rin si Y/N. Sa kabilang pinto ng dorm, naririnig niya pa rin si Jeo — as usual — humming softly while strumming his guitar. “Palapit sa ’yong yakap, palayo sa mundo…” Napangiti siya kahit gusto na sana niyang matulog. Ever since Jeo moved in, naging nightly routine na ito. Hindi na kailangan ng lullaby — sapat na ang boses nito. Kinabukasan, habang nagkakape si Y/N sa hallway, biglang lumabas si Jeo. Gulo buhok, may gitara pa rin sa kamay.  “Good morning, Miss Tahimik,” bati niya. “Good morning, Mister Malakas Tumugtog,” sagot ni Y/N, sabay tawa. “Uy, di naman ako malakas. Nakaka-relax nga raw ako eh.” “Relaxing? Eh halos hindi na ako makatulog kagabi!” Ngumisi si Jeo, ’yung tipong hindi mo alam kung mayabang o charming lang talaga. “Eh kasi baka ikaw talaga ’yung dahilan kung bakit di ka makatulog.” Napangiwi si Y/N. “Corny mo.”  Pero sa loob-loob niya — kinilig siya. As weeks passed, naging mas close sila. Sabay maglakad papuntang klase, sabay maglunch, sabay umuwing pagod pero sabay pa ring tumatawa.  Until one night, habang nasa rooftop sila ng dorm, Jeo started strumming again. “Jeo,” sabi ni Y/N, “ba’t mo laging tinutugtog ’yung Palayo sa Mundo?” Tumingin siya sa langit bago sumagot. “Kasi ’yon ’yung nararamdaman ko pag kasama kita.” “Ha?” “Pag kasama kita, tahimik lahat. Parang kahit gaano ka-gulo sa labas, wala akong pakialam. Palayo ako sa mundo… pero palapit sa’yo.” Tahimik.  ’Yung tahimik na parang tumigil lahat — ’yung tipo ng silence na hindi nakakailang, kasi punô ng meaning. “Ang cheesy mo talaga,” bulong ni Y/N, pero hindi niya na napigilan ang ngiti. Lumapit si Jeo, marahan lang, parang takot mawasak ang sandali.  “Hindi ko alam kung tama na ’to sa mata ng tadhana,” sabi niya softly, “pero kung hindi pa… okay lang. Panalangin muna kita.” Ngayon, Y/N na ’yung natahimik.  At bago pa siya makasagot, nilapit ni Jeo ang noo niya sa noo ni Y/N — hindi halik, pero sapat para sabihin lahat ng hindi mabigkas. Two years later.  Graduation.  Magkaibang landas, magkaibang plano. Pero minsan talaga, kapag para sa isa’t isa, kahit ilang taon, babalik at babalik pa rin. Sa coffee shop kung saan sila unang nagkita ulit, si Jeo pa rin — pero ngayon may bitbit nang maliit na bouquet. “Hi,” sabi niya, simple lang, pero sapat na para bumalik lahat ng alaala. “Hi,” sagot ni Y/N, sabay ngiti. “Remember that night sa rooftop?” tanong ni Jeo. “Yung sinabi mong panalangin mo ako?” sagot ni Y/N. Tumango siya. “Mukhang sinagot na.” — : #jeoong #jeoongedits #jeremiahemanuelong #fyp

Always ready for back to back flights! #kainaat

Always ready for back to back flights! #kainaat

About

Robot

Legal

Privacy Policy