တစ်နေ့မှာ ရုတ်တရက်ကြီး ငါသူ့ကို မလိုချင်တော့ဘူး ဆိုတဲ့ ခံစားချက် ဖြစ်လာတယ်။ ထူးတော့ထူးဆန်းတာပေါ့ … အချိန်တွေ တော်တော်ကြာ သည်အထိ သူက ငါ့ဘဝအတွက် အရာရာပဲလို့ ထင်မှတ် နေခဲ့တာလေ။ သူ့ ရင်ခွင်ထဲမှာ ဘယ်လောက်တောင် လုံခြုံနွေးထွေးမှုကို ခံစားရစေခဲ့လဲဆိုတာတွေ၊ အတူသွားခဲ့တဲ့ နေရာတွေ၊ အသက်ဝင်နေသလား ထင်ရတဲ့ ဓာတ်ပုံအဟောင်းတွေ … ပြီးတော့ သူ့ကြောင့် ကျခဲ့ရတဲ့ မျက်ရည်တွေ …အားလုံး ကို သတိရမိတယ်။ သန်းခေါင်ယံကျော်သည်အထိ အိပ်မပျော်ခဲ့ရတဲ့ ညတွေမှာ နှလုံးသားဟာ ခန္ဓာကိုယ်ရဲ့ အလေးလံဆုံး သော အစိတ်အပိုင်းပဲ။ အချစ်ဆိုတာ ဒီလိုခံစားငိုကြွေးနေရတဲ့ အိပ်ပျက်ညတွေ မဟုတ်ကြောင်း ထပ်ဖန်တလဲလဲ ရေရွတ်ရင်း … လူတစ်ယောက်အပေါ် ချစ်ခဲ့မိတဲ့ အချစ်တွေကို နေ့ချင်းညချင်း ရပ်တန့်ပစ်နိုင်သွားတာမျိုး မဟုတ်ပေမယ့် မှန်ထဲက မျက်ရည်စက်တွေကို နှစ်သိမ့် ပေးနိုင်ဖို့ ကိုယ့်ကိုယ်ကို ပို ချစ်ပေးရမှာပါလား လို့ ပြန်တွေးမိတယ်။ ဆရာမင်းခိုက်စိုးစန်က ပြောတယ် … အချစ်ဆိုတာ မင်းကို သ(တ်) ဖို့လုံလောက်တဲ့ စွမ်းအင်ကို လူ တစ်ယောက်ရဲ့ လက်ထဲ ထည့်ပေးပြီး သူမင်းကို မသ(တ်) ပစ်ပါဘူးလို့ ယုံကြည်နေရခြင်းပါပဲ တဲ့။ အခုတော့ မင်းကို ချစ်တတ်အောင် သင်ပေးရမယ့်အစား ကိုယ့်ကိုယ်ကိုပဲ မချစ်သင့်တာကို မချစ်မိအောင် ဆုံးမ ပေးရတော့မယ်။ ချစ်နေရခြင်းကို ဖယ်ကြည့်လိုက်ရင် အရာအားလုံးက ဒဏ်ရာတွေ ဆိုတာကိုတော့ ဆရာ အောင်ချိမ့်နဲ့အတူ အပြည့်အဝ လက်ခံလိုက်ပြီ။ ဒါပေမယ့် … ကိုယ်ကတော့ အကြိမ်ပေါင်းများစွာ ရှိုက်ကြီးတငင် ငိုခဲ့ပါတယ်။ နာလွန်းတဲ့အခါ ကလေးတစ်ယောက်လို ငိုခဲ့ပြီး အရေထူသွားတဲ့ပုံစံတူ အမှားတွေကိုတော့ အကယ်ဒမီရလောက်တဲ့ မျက်ရည် ပမာဏနဲ့ တုံ့ပြန်ခဲ့တယ်။ အဲ့ဒီအချိန်တွေမှာသာ တစ်ယောက်ယောက်က ဘဝမှာဘယ်အရာကို မလိုချင်ဆုံးလဲ လို့ မေးခဲ့ရင် မျက်လုံးတွေ ဖူးယောင်နေသလားဆိုတာ သိရဖို့ မနည်းဖွင့်ကြည့်ခဲ့ ရတဲ့ မနက်ခင်းတွေပဲ လို့ ဝန်ခံမိမှာပါ။ I want to sleep without any fight and argument#crd - @thadar.cho03