โดยในช่วงสงครามโลกครั้งที่ครั้งที่สอง ประเทศไทยภายใต้การนำของจอมพล ป. พิบูลสงคราม ได้เข้าเป็นพันธมิตรทางทหารกับจักรวรรดิญี่ปุ่นซึ่งเป็นฝ่ายอักษะ ในระยะแรกญี่ปุ่นได้อาศัยไทยเป็นแหล่งเสบียงและขนส่งกำลังพล อาวุธยุทโธปกรณ์ เพื่อทำสงครามในพม่าและอินเดีย จนกระทั่งเมื่อฝ่ายสัมพันธมิตรเริ่มได้เปรียบในการรบที่พม่าและได้เริ่มผลักดันให้ญี่ปุนถอยไป ฝายญี่ปุ่นเห็นว่าฝ่ายสัมพันธมิตรอาจทำการโจมตีประเทศไทยจากทางฝั่งพม่า ดังนั้นญี่ปุ่นจึงได้จัดตั้ง ”กองทัพญี่ปุ่นประจำประเทศไทย” ขึ้นเมื่อ 1 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2486 เพื่อให้เป็นกองกำลังสำหรับการสู้รบ โดยการป้องกันรักษากรุงเทพและประเทศไทยจากการรุกรานของสัมพันธมิตร โดยญี่ปุ่นได้ตั้งฐานทัพในไทยอย่างเป็นทางการ ในภารกิจการทิ้งระเบิดในไทยครั้งแรก ฝ่ายสหรัฐได้เริ่มใช้เครื่องบินโบอิง บี-29 ซูเปอร์ฟอร์เทรส เพื่อโจมตีเป้าหมายในกรุงเทพฯ เป็นการทดลอง ก่อนที่มันจะถูกส่งไปยังปฎิบัติการทิ้งระเบิดในหมู่เกาะบ้านเกิดญี่ปุ่น[1] การตัดสินใจใช้เครื่องบิน บี-29 เพื่อทิ้งระเบิดกรุงเทพฯ ย้อนหลังไปถึงปี พ.ศ. 2486 และได้มีการกล่าวถึงในแถลงการณ์ระหว่างประธานาธิบดีสหรัฐฯ แฟรงคลิน ดี. รูสเวลต์ และนายกรัฐมนตรีอังกฤษ วินสตัน เชอร์ชิลล์ ซึ่งรูสเวลต์แนะนำว่าพวกเขาควรใช้ระเบิดโจมตีท่าเรือและทางรถไฟ[2] การระเบิดของอังกฤษและอเมริกายังได้รับความช่วยเหลือจากขบวนการเสรีไทยซึ่งเป็นขบวนการกองโจรทางพลเรือนต่อต้านญี่ปุ่นซึ่งสนับสนุนพันธมิตร ตัวแทนของขบวนการเสรีไทยมีส่วนสำคัญในการกำหนดเป้าหมายสำหรับเครื่องบินฝ่ายสัมพันธมิตรและที่ตั้งของตำแหน่งญี่ปุ่นและรายงานสภาพอากาศเหนือเป้าหมาย เป้าหมาย แก้ไข สะพานพระราม 6 แก้ไข เครื่องบินทิ้งระเบิดฝ่ายสัมพันธมิตรทิ้งระเบิดที่สะพานพระราม 6 ในวันที่ 2 มกราคม พ.ศ. 2488 สะพานพระราม 6 ได้ตกเป็นเป้าหมายในการถูกฝ่าย - @p.ppggx5