Bazen her şey öyle bir noktaya geliyor ki, içimden hiçbir şey yapmak gelmiyor. Ne konuşmak, ne düşünmek, ne de çözüm aramak… Sadece yatağa girip uyumak istiyorum. Çünkü uyurken hiçbir şey olmuyor. Hiçbir şey düşünmüyorum, hiçbir şey hissetmiyorum. Sessizlik, karanlık, boşluk… Ve garip bir şekilde bu bana iyi geliyor. İnsanlar genelde anlamıyor. “Uykuyla nereye kadar?” diyorlar. “Kaçıyorsun,” diyorlar. Evet, kaçıyorum. Çünkü bazı şeylerle yüzleşecek gücüm kalmıyor. Düşünsene, sabah uyanıyorsun ve daha gözünü açmadan kafanda bin tane düşünce. Geçmişin pişmanlıkları, geleceğin belirsizliği, bugünün ağırlığı… Hangi birine tutunayım? Hangisini çözeyim? Uykuda en azından hepsi susuyor. Bazen gün ortasında gözlerim kapanıyor, sadece birazcık uzaklaşmak istiyorum her şeyden. Uyuyunca dünya duruyor gibi hissediyorum. O kısacık anlarda sanki hiçbir şey yokmuş gibi oluyor. Kimse bir şey istemiyor, kimse bir şey beklemiyor, ben de kendimden hiçbir şey talep etmiyorum. Biliyorum, bu bir çözüm değil. Sabah uyanınca her şey kaldığı yerden devam ediyor. Ama en azından o birkaç saatlik uyku, bana nefes alma şansı veriyor. Hayatla arama koyduğum kısa bir mesafe gibi. O arada ne ben ona dokunuyorum, ne o bana… Belki de bu yüzden bu kadar çok uyuyorum son zamanlarda. Çünkü uykuda ne geçmiş var, ne gelecek. Sadece şimdi var. Sadece ben ve huzur gibi hissettiren bir hiçlik. Kulağa sağlıklı gelmiyor olabilir, ama bazen tek başa çıkma yolum bu oluyor. Belki bir gün başka türlü olur. Ama şimdilik… uyuyarak atlatmaya çalışıyorum. #abacurstar⭐️💋 #ryuwoix #fyppppppppppppppppppppppp #fyppppppppppppppppppppppp @TikTok - @ryuwoix