1. Home
  2. Detail

@duanbridal.ao.dai: Đúng là càng đơn giản càng đẹp ạ #duanbridal_nguyentrung #Bridal #áodaiformsuong #vaycodau #áodaicaocap #xuhuongtiktok #Aodaicodau

Duanbridal Áo Dài
Duanbridal Áo Dài
Open In TikTok:
Region: VN
Sunday 11 May 2025 02:04:32 GMT
11326
122
10
30

Music

Download

No Watermark .mp4 (2.79MB) No Watermark(HD) .mp4 (2.49MB) Watermark .mp4 (0MB) Music .mp3

Comments

gi25593
Gió :
bn shop
2025-07-27 07:17:32
0
linhlunglinh422
Bùi linh :
Bộ này bao nhiêu ạ
2025-06-19 10:51:10
0
tranghan180220
Trang Hàn :
Em muốn đặt may ạ
2025-05-30 13:45:39
0
ren1111995
Tuyết Anh :
muốn mua phải làm sao ạ
2025-07-13 15:56:29
0
tm.li.ngy.xa
Hồng Gấm Yên Bái :
😅
2025-06-10 08:32:02
0
nguyetlun9412
mnguyet :
🥰
2025-06-06 14:48:52
0
khanhhuyennguyen700
🧸 :
😁
2025-05-27 12:24:56
0
anhsuong15
𝓒ọ𝓽 🦦 :
🥰🥰🥰
2025-05-19 15:35:35
0
ppun2797
iu ơi 𐙚 :
@V ྀིྀི
2025-07-26 12:19:54
0
duong_bao_yen
Yen Bao ❤ :
Áo dài giá bnhiu ạ
2025-05-11 09:11:08
0
To see more videos from user @duanbridal.ao.dai, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

연말,연초 선물‼️ 딱 고르라면 난 무조건 이거 👉🏻
연말,연초 선물‼️ 딱 고르라면 난 무조건 이거 👉🏻
إِلَهِي إِلَيْكَ أَشْكُو نَفْساً بِالسُّوءِ أَمَّارَةً #دعاء_العهد #محسن_فرهمند #دعاء_التوسل #الحاج_مهدي_سماواتي #امام_رضا #viral #اكسبلور
إِلَهِي إِلَيْكَ أَشْكُو نَفْساً بِالسُّوءِ أَمَّارَةً #دعاء_العهد #محسن_فرهمند #دعاء_التوسل #الحاج_مهدي_سماواتي #امام_رضا #viral #اكسبلور
Zahid nangis #taklimatkhas #umno #ahmadzahidhamidi #foryou
Zahid nangis #taklimatkhas #umno #ahmadzahidhamidi #foryou


Part 11 | Pov: Choosing you I drove their Pick-up, hindi naka angal si Jeremiah ng sumakay agad ako sa driver’s seat. Sa daan, tahimik, pero parang ang ingay ingay, parang ang daming niyang hindi masabi. Tinignan ko siya saglit, ang kalmado lang ng mukha niya pero andaming gustong sabihin ng mata niya. Pag baba ng sasakyan dumiretso ako sa hood at umupo, nakita ko siyang sumunod. Tinitigan ko siya sa mata, ang dami kong gustong sabihin sayo, Jeremiah. I look away, in a teary eye. Y/n: Jeremiah Emmanuel, you’re an Ong, yet you’re here with me. I’m staying, not because of the place, not because of the peace that it gives me, but because of you. Y/N: Bakit mo ako iniiwasan? Jeremiah: Hindi kita iniiwasan– Y/N: Hindi mo ako kinakausap. Jeremiah: Kasi hindi ko alam kung ano pa ba ang dapat kong sabihin. Y/N: Jeremiah… gusto lang kitang kausapin. Hindi para ayusin agad lahat. Gusto ko lang linawin—na hindi kita nilalaro. Jeremiah: Hindi naman ‘yun iniisip ko. Y/N: Pero ramdam ko, may distansya. And maybe that’s on me. Kasi parang hindi ko nasabi ng maayos kung bakit ko gustong magpaiwan. Napalingon ako sa kanya. Hindi galit, pero may kurot sa dibdib. Tumango ako. Y/N: Jeo, sinabi ko sayo… na gusto kong magpaiwan. Alam mo yun. Narinig mo pa nga diba? Ikaw pa nga yung unang nakakaalam. Alam mo rin kung bakit– Jeremiah: Narinig ko nga. Tahimik ulit. Pinipilit kong hindi maiyak, pero nangingilid na yung luha sa mata ko. Y/N: Jeremiah… wag mo naman akong gawing kalaban dito. Tahimik siya. Y/N: Sinasabi ko sayo to, kasi ikaw ang una kong gustong makaalam. Dahil ikaw ang dahilan kung bakit ako nagdalawang-isip bumalik. Dahil ikaw yung naging takbuhan ko kahit ilang araw pa lang kami dito. Hindi ko to iniisip para lang ‘magpahinga’—pinili ko to kasi nandito ka. Alam kong may peace dito. May nature, may freedom. Pero wala yang saysay kung hindi ko makakasama yung taong nagpakita sakin na puwede pala akong huminga. At duon na bumigay ang luha kong kanina pa gustong lumabas, naguunahan sa pagtulo. Pinunasan ko ito ng mabilis at nag salita muli. Y/N: Hindi kita sinisisi. Hindi ko rin to ginagawa para sa iba, sana naiintindihan mo yun. Ginawa ko to kasi… ikaw yung naging dahilan kung bakit ko gustong manatili. Napatingin siya sa akin. Hindi galit, pero may bigat sa mga mata niya. Jeremiah: Paano kung mawala yung dahilan na yon? Paano kung isang araw, hindi na ako yung dahilan… Y/N: Hindi naman ako magpapaiwan dito kung hindi ikaw ang kasama… (Saby kong pinalis ang mga tumulong luha sa pisngi ko.) Y/N: Ayaw ko ng paulit-ulit. Ayaw ko ng pansamantala. Pero kahit ayaw ko… pinili kong manatili. At sana lang, kahit papaano, piliin mo rin akong pakinggan. Napayuko ako sa bigat ng nilabas kong mga salita. Pakiramdam kong mag isa kong nilalaban ngayon. Then, naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko. Lumapit siya, tahimik. Hinila niya ako papalapit—at niyakap ako. Jeremiah: Hindi ako galit. Natatakot lang talaga ako. Naiyak ako lalo. Umiyak ako sa dibdib niya, habang hinahagod niya ang likod ko. Doon ako tuluyang bumigay. Iiyak na parang bata. Iiyak na parang andami kong gustong ilabas na takot at pangamba, at hindi siya umiwas, hindi niya ako tinulak. Nandoon lang siya. At habang yakap niya ako, saka ko lang sinabi, mahina pero malinaw… Y/N: Pinayagan na nila ako. Sina Mommy at Daddy. Sina Tito Geo at Tita Janice. Lahat sila… okay lang. Sabi nila, tiwala sila sakin. Napasinghap siya. Hindi siya umimik, pero mas humigpit yung yakap niya. At doon… sa yakap niyang yon, kahit wala pa kaming sagot sa lahat—alam kong hindi ako nag-iisa. Jeremiah: Saka ko lang na-realize na mas natatakot pala ako sa pag alis mo kaysa sa pag-stay mo na hindi ako ang dahilan. Y/N: Jeo… hindi ko rin alam kung paano to gagana. Pero please…wag mo akong itulak palayo. Jeremiah: Hindi na. I’m…sorry. - - - #jeremiahemmanuelong #fypシ゚ #au #GeoOng #ongfam #jeoau
Part 11 | Pov: Choosing you I drove their Pick-up, hindi naka angal si Jeremiah ng sumakay agad ako sa driver’s seat. Sa daan, tahimik, pero parang ang ingay ingay, parang ang daming niyang hindi masabi. Tinignan ko siya saglit, ang kalmado lang ng mukha niya pero andaming gustong sabihin ng mata niya. Pag baba ng sasakyan dumiretso ako sa hood at umupo, nakita ko siyang sumunod. Tinitigan ko siya sa mata, ang dami kong gustong sabihin sayo, Jeremiah. I look away, in a teary eye. Y/n: Jeremiah Emmanuel, you’re an Ong, yet you’re here with me. I’m staying, not because of the place, not because of the peace that it gives me, but because of you. Y/N: Bakit mo ako iniiwasan? Jeremiah: Hindi kita iniiwasan– Y/N: Hindi mo ako kinakausap. Jeremiah: Kasi hindi ko alam kung ano pa ba ang dapat kong sabihin. Y/N: Jeremiah… gusto lang kitang kausapin. Hindi para ayusin agad lahat. Gusto ko lang linawin—na hindi kita nilalaro. Jeremiah: Hindi naman ‘yun iniisip ko. Y/N: Pero ramdam ko, may distansya. And maybe that’s on me. Kasi parang hindi ko nasabi ng maayos kung bakit ko gustong magpaiwan. Napalingon ako sa kanya. Hindi galit, pero may kurot sa dibdib. Tumango ako. Y/N: Jeo, sinabi ko sayo… na gusto kong magpaiwan. Alam mo yun. Narinig mo pa nga diba? Ikaw pa nga yung unang nakakaalam. Alam mo rin kung bakit– Jeremiah: Narinig ko nga. Tahimik ulit. Pinipilit kong hindi maiyak, pero nangingilid na yung luha sa mata ko. Y/N: Jeremiah… wag mo naman akong gawing kalaban dito. Tahimik siya. Y/N: Sinasabi ko sayo to, kasi ikaw ang una kong gustong makaalam. Dahil ikaw ang dahilan kung bakit ako nagdalawang-isip bumalik. Dahil ikaw yung naging takbuhan ko kahit ilang araw pa lang kami dito. Hindi ko to iniisip para lang ‘magpahinga’—pinili ko to kasi nandito ka. Alam kong may peace dito. May nature, may freedom. Pero wala yang saysay kung hindi ko makakasama yung taong nagpakita sakin na puwede pala akong huminga. At duon na bumigay ang luha kong kanina pa gustong lumabas, naguunahan sa pagtulo. Pinunasan ko ito ng mabilis at nag salita muli. Y/N: Hindi kita sinisisi. Hindi ko rin to ginagawa para sa iba, sana naiintindihan mo yun. Ginawa ko to kasi… ikaw yung naging dahilan kung bakit ko gustong manatili. Napatingin siya sa akin. Hindi galit, pero may bigat sa mga mata niya. Jeremiah: Paano kung mawala yung dahilan na yon? Paano kung isang araw, hindi na ako yung dahilan… Y/N: Hindi naman ako magpapaiwan dito kung hindi ikaw ang kasama… (Saby kong pinalis ang mga tumulong luha sa pisngi ko.) Y/N: Ayaw ko ng paulit-ulit. Ayaw ko ng pansamantala. Pero kahit ayaw ko… pinili kong manatili. At sana lang, kahit papaano, piliin mo rin akong pakinggan. Napayuko ako sa bigat ng nilabas kong mga salita. Pakiramdam kong mag isa kong nilalaban ngayon. Then, naramdaman ko ang kamay niya sa likod ko. Lumapit siya, tahimik. Hinila niya ako papalapit—at niyakap ako. Jeremiah: Hindi ako galit. Natatakot lang talaga ako. Naiyak ako lalo. Umiyak ako sa dibdib niya, habang hinahagod niya ang likod ko. Doon ako tuluyang bumigay. Iiyak na parang bata. Iiyak na parang andami kong gustong ilabas na takot at pangamba, at hindi siya umiwas, hindi niya ako tinulak. Nandoon lang siya. At habang yakap niya ako, saka ko lang sinabi, mahina pero malinaw… Y/N: Pinayagan na nila ako. Sina Mommy at Daddy. Sina Tito Geo at Tita Janice. Lahat sila… okay lang. Sabi nila, tiwala sila sakin. Napasinghap siya. Hindi siya umimik, pero mas humigpit yung yakap niya. At doon… sa yakap niyang yon, kahit wala pa kaming sagot sa lahat—alam kong hindi ako nag-iisa. Jeremiah: Saka ko lang na-realize na mas natatakot pala ako sa pag alis mo kaysa sa pag-stay mo na hindi ako ang dahilan. Y/N: Jeo… hindi ko rin alam kung paano to gagana. Pero please…wag mo akong itulak palayo. Jeremiah: Hindi na. I’m…sorry. - - - #jeremiahemmanuelong #fypシ゚ #au #GeoOng #ongfam #jeoau
хінкаль всєм нашим #м8л8тх #m8l8th #эхогрядущейвойны #песня #батясгитарой #хинкаль
хінкаль всєм нашим #м8л8тх #m8l8th #эхогрядущейвойны #песня #батясгитарой #хинкаль

About

Legal