@anak_bengiz: Rileks santai2 #fyp #fypviralシ

A.B🉐

Open In TikTok:

Region: MY

Saturday 31 May 2025 03:55:01 GMT

217316

6784

22

187

Music

Download

No Watermark .mp4 (8.08MB) No Watermark(HD) .mp4 (9.09MB) Watermark .mp4 (0MB) Music .mp3

Comments

พ่อช้าง🛑ᯤ 𓈆 1% :

tajul selepas bercerai dengan nuha🗿

2025-06-23 10:16:02

2

فهيم افنان ابراهيم :

Better lian padukan main kiri kanan hidup

2025-05-31 14:48:45

5

AelKundasha :

Alhamdulillah xde yg cerita kehebatan sendiri dlm comment ni..terbaik kalian semua..😁

2025-07-09 16:59:52

2

×F A W W A Z× :

nama saya tu

2025-06-01 10:58:27

2

nyamuk kacip 😎🤟🏽 :

mn nk tgk full?

2025-05-31 14:10:02

1

Shahrul rizal :

cik b 🤣🤣🤣🤣

2025-07-08 05:09:29

2

𝘇𝘂𝗹〽️ :

🥰

2025-05-31 19:44:50

1

Syah_Rider :

🤣🤣🤣

2025-05-31 12:36:22

1

amin :

🥰

2025-06-29 02:20:51

0

aripsaad :

🙏

2025-06-03 03:29:07

0

Omar Abdullah :

🥰

2025-06-02 14:04:50

0

ikmalhakimie671 :

😂

2025-06-01 16:10:14

0

azlanrooney :

tajul jd pesilat lak...🤣

2025-07-03 18:16:30

1

hafizroti :

Bukan tajul yg suka bntai bini dia ke.. Patut la ada jurus buah pukul🤣

2025-05-31 13:56:02

0

To see more videos from user @anak_bengiz, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

Washday Sundays in my Life with time stamps @African Pride @CÉCRED @AG Care @kiss1875salondryers @The Doux Hair Care #type3hair #lowporosityhair #type4hair

Washday Sundays in my Life with time stamps @African Pride @CÉCRED @AG Care @kiss1875salondryers @The Doux Hair Care #type3hair #lowporosityhair #type4hair

#دعاء #يارب #ليلة_الجمعة #حسبي_الله_ونعم_الوكيل

#دعاء #يارب #ليلة_الجمعة #حسبي_الله_ونعم_الوكيل

‎(Part 18) POV: An actress, lost in the noise of the spotlight, and an island boy who lives the quiet life she’s been longing for. ‎ ‎Bianca’s POV ‎ ‎Aminado akong pagod na ako. Paulit-ulit. ‎ ‎Hindi ako santo. May limit din ako. ‎ ‎At kahit anong pag-timpi ko, may araw talagang… mapupuno ka. ‎ ‎Charity gala. ‎ ‎Dapat chill lang. Dapat para sa cause. Dapat tahimik. ‎ ‎Pero hindi ‘yon ang plano ni Sasha. ‎ ‎Nasa main hall kami ni Dustin with other artists. Kwentuhan lang — pero bigla siyang sumulpot. ‎ ‎Red gown, perfect hair. May hawak na champagne. ‎ ‎“Picture tayo?” sabi niya, diretsong tingin sa camera, hindi sa akin. ‎ ‎Sabay akbay sa akin. Yung sapilitang hawak na gusto mong kalasin pero hindi mo magawa dahil nakatingin ang lahat. ‎ ‎Sabay bulong — malapit sa tenga ko, pero siguradong dinig ni Dustin: ‎ ‎“Sana hindi ka na magpaka-plastic, Bianca. Ang tagal mo nang pa-sweet, pero madumi ka naman pala. Pareho lang tayo, ‘wag ka magpaka-iba.” ‎ ‎Nanlamig ang balat ko. ‎ ‎Tiningnan ko siya sa mata. Hindi ako ngumiti. ‎ ‎Hindi rin ako nagsalita. Pero nabago ang ihip ng hangin sa paligid. ‎ ‎Napansin ng mga tao. Lumingon ang ilang press. Ilang artista sa gilid. ‎ ‎Pero hindi pa siya tapos. ‎ ‎“Ang cute ni Dustin, noh?” tumawa siya, “I mean… kahit alam naman natin lahat kung anong tipo ng babae ang gusto niya.” ‎ ‎Tumawa siyang mag-isa. Tapos naglakad palayo ng kaunti… akala mo aalis na. ‎ ‎Pero bumalik. ‎ ‎“Sayang. I was rooting for you pa naman, girl. Pero let’s be real—” sabay tingin sa mga katabi niya. “Oh come on, Bianca. We all know kung gaano ka ka-harot.” ‎ ‎Tumahimik ang mesa. Parang lahat ay huminto. Tumingin sakin. ‎ ‎Nararamdaman ko na lang ‘yung palad ni Dustin na humawak sa kamay ko sa ilalim ng mesa. Pinipigilan ako. ‎ ‎Pero hindi ko na alam kung anong mas nakakainis — ang salita niya, o ang titig niya sa akin na parang siya pa ang tama. ‎ ‎Tiningnan ko siya. ‎ ‎“Last warning mo na ‘yan, Sasha.” ‎ ‎Ngumiti siya. ‎ ‎Pero hindi siya umalis. ‎ ‎Bagkus, lumapit pa siya. Yung tipong halos magkadikit na kami. Yung ngiti niya — hindi masaya. Nakakainis. ‎ ‎“Or what?” ‎ ‎Sabay slight tilt ng ulo niya. Challenging. ‎Mocking. ‎ ‎“Kaya mo kong sigawan sa harap ng press? Makipagsabunutan? Oh, ‘di ba mas gusto mo ‘yung pa-humble, pa-mabait image mo?” ‎ ‎Tahimik lang ako. ‎ ‎Ayokong mag-react. Pinipigilan kong mag-react. ‎Kontrolado ko ang emosyon ko — promise, kino-control ko. ‎Ayokong masira ang event. ‎ ‎Kahit gustong-gusto ko na pumatol. ‎ ‎Hindi ko nga alam anong kasalanan ko sa kanya. Wala naman akong pakialam sa kanya. ‎ ‎Kaya nagdesisyon akong lumabas ng venue. ‎ ‎Dalawang hakbang pa lang — ‎may humawak na sa pulso ko. ‎ ‎“Ang bastos mo naman,” sabi niya. ‎“Tatalikod habang kinakausap? Wow, Bianca. Sa wakas lumalabas na rin ‘yung tunay mong kulay. Ganyan ka pala — kapag nahihirapan, kapag hindi na kaya, tatalikod na lang?” ‎ ‎Sabay pout na may pang-asar na ngiti. Parang batang naglalambing pero may halong paninira. Nakakagigil. ‎ ‎“Let go.” ‎Malamig ang tono ko. ‎ ‎Pero hindi niya ako binitawan. ‎ ‎“Scared, huh?” udyok niya. May ngisi pa. ‎ ‎Tinitigan ko siya. Diretso. It felt like something inside me snapped and gave me the strength to speak. ‎ ‎“You’re not scary, Sasha. You’re just loud. Now i repeat. Let go.” ‎ ‎Pero hindi niya ginawa. ‎Hindi siya umalis at tumigil. ‎ ‎Imbes, tumawa siya. Malakas. Mapanghamon. ‎ ‎“Wow. Look at you,” sabi niya habang nakapamewang. ‎“Galing umarte, Bianca. Akala mo kung sino.” ‎ ‎Tapos sabay higpit hawak sa braso ko. Parang gusto niyang iparamdam na siya pa rin ang may hawak ng eksena. ‎ ‎“You want me to let go?” bulong niya. “Then make me.” ‎ ‎Huminga ako nang malalim. Hindi dahil takot ako. ‎Kundi dahil sobrang effort na pigilan ang sarili ko. ‎ ‎Tinitigan ko siya. Walang ng paki sa mga mata ng tao sa paligid. ‎ ‎

‎(Part 18) POV: An actress, lost in the noise of the spotlight, and an island boy who lives the quiet life she’s been longing for. ‎ ‎Bianca’s POV ‎ ‎Aminado akong pagod na ako. Paulit-ulit. ‎ ‎Hindi ako santo. May limit din ako. ‎ ‎At kahit anong pag-timpi ko, may araw talagang… mapupuno ka. ‎ ‎Charity gala. ‎ ‎Dapat chill lang. Dapat para sa cause. Dapat tahimik. ‎ ‎Pero hindi ‘yon ang plano ni Sasha. ‎ ‎Nasa main hall kami ni Dustin with other artists. Kwentuhan lang — pero bigla siyang sumulpot. ‎ ‎Red gown, perfect hair. May hawak na champagne. ‎ ‎“Picture tayo?” sabi niya, diretsong tingin sa camera, hindi sa akin. ‎ ‎Sabay akbay sa akin. Yung sapilitang hawak na gusto mong kalasin pero hindi mo magawa dahil nakatingin ang lahat. ‎ ‎Sabay bulong — malapit sa tenga ko, pero siguradong dinig ni Dustin: ‎ ‎“Sana hindi ka na magpaka-plastic, Bianca. Ang tagal mo nang pa-sweet, pero madumi ka naman pala. Pareho lang tayo, ‘wag ka magpaka-iba.” ‎ ‎Nanlamig ang balat ko. ‎ ‎Tiningnan ko siya sa mata. Hindi ako ngumiti. ‎ ‎Hindi rin ako nagsalita. Pero nabago ang ihip ng hangin sa paligid. ‎ ‎Napansin ng mga tao. Lumingon ang ilang press. Ilang artista sa gilid. ‎ ‎Pero hindi pa siya tapos. ‎ ‎“Ang cute ni Dustin, noh?” tumawa siya, “I mean… kahit alam naman natin lahat kung anong tipo ng babae ang gusto niya.” ‎ ‎Tumawa siyang mag-isa. Tapos naglakad palayo ng kaunti… akala mo aalis na. ‎ ‎Pero bumalik. ‎ ‎“Sayang. I was rooting for you pa naman, girl. Pero let’s be real—” sabay tingin sa mga katabi niya. “Oh come on, Bianca. We all know kung gaano ka ka-harot.” ‎ ‎Tumahimik ang mesa. Parang lahat ay huminto. Tumingin sakin. ‎ ‎Nararamdaman ko na lang ‘yung palad ni Dustin na humawak sa kamay ko sa ilalim ng mesa. Pinipigilan ako. ‎ ‎Pero hindi ko na alam kung anong mas nakakainis — ang salita niya, o ang titig niya sa akin na parang siya pa ang tama. ‎ ‎Tiningnan ko siya. ‎ ‎“Last warning mo na ‘yan, Sasha.” ‎ ‎Ngumiti siya. ‎ ‎Pero hindi siya umalis. ‎ ‎Bagkus, lumapit pa siya. Yung tipong halos magkadikit na kami. Yung ngiti niya — hindi masaya. Nakakainis. ‎ ‎“Or what?” ‎ ‎Sabay slight tilt ng ulo niya. Challenging. ‎Mocking. ‎ ‎“Kaya mo kong sigawan sa harap ng press? Makipagsabunutan? Oh, ‘di ba mas gusto mo ‘yung pa-humble, pa-mabait image mo?” ‎ ‎Tahimik lang ako. ‎ ‎Ayokong mag-react. Pinipigilan kong mag-react. ‎Kontrolado ko ang emosyon ko — promise, kino-control ko. ‎Ayokong masira ang event. ‎ ‎Kahit gustong-gusto ko na pumatol. ‎ ‎Hindi ko nga alam anong kasalanan ko sa kanya. Wala naman akong pakialam sa kanya. ‎ ‎Kaya nagdesisyon akong lumabas ng venue. ‎ ‎Dalawang hakbang pa lang — ‎may humawak na sa pulso ko. ‎ ‎“Ang bastos mo naman,” sabi niya. ‎“Tatalikod habang kinakausap? Wow, Bianca. Sa wakas lumalabas na rin ‘yung tunay mong kulay. Ganyan ka pala — kapag nahihirapan, kapag hindi na kaya, tatalikod na lang?” ‎ ‎Sabay pout na may pang-asar na ngiti. Parang batang naglalambing pero may halong paninira. Nakakagigil. ‎ ‎“Let go.” ‎Malamig ang tono ko. ‎ ‎Pero hindi niya ako binitawan. ‎ ‎“Scared, huh?” udyok niya. May ngisi pa. ‎ ‎Tinitigan ko siya. Diretso. It felt like something inside me snapped and gave me the strength to speak. ‎ ‎“You’re not scary, Sasha. You’re just loud. Now i repeat. Let go.” ‎ ‎Pero hindi niya ginawa. ‎Hindi siya umalis at tumigil. ‎ ‎Imbes, tumawa siya. Malakas. Mapanghamon. ‎ ‎“Wow. Look at you,” sabi niya habang nakapamewang. ‎“Galing umarte, Bianca. Akala mo kung sino.” ‎ ‎Tapos sabay higpit hawak sa braso ko. Parang gusto niyang iparamdam na siya pa rin ang may hawak ng eksena. ‎ ‎“You want me to let go?” bulong niya. “Then make me.” ‎ ‎Huminga ako nang malalim. Hindi dahil takot ako. ‎Kundi dahil sobrang effort na pigilan ang sarili ko. ‎ ‎Tinitigan ko siya. Walang ng paki sa mga mata ng tao sa paligid. ‎ ‎"Sure? Because if I snap, I don’t scream. I end careers. ‎ ‎Reminder: The story is a product of Author's Imagination. For fun and delulu purposes only 💛 ‎ #dustbia #dustinyu #biancadevera #foryoupage #storytime

แฟนเพื่อนให้ฝากบอกคิดถึง

แฟนเพื่อนให้ฝากบอกคิดถึง

INVISIBLE CROCHET HAIR IS THAT GIRL ‼️ As someone who values the convenience of a protective style but is trying to manipulate their hair less… Invisible crochet hair has been a game changer for me!!! This isn’t an ad even though i’m gonna tell you where the hairs from Flowerseason Hair on Amazon 2 120g packs= 240g in total I just wanted to let yall know that I’m obsessed 😭

INVISIBLE CROCHET HAIR IS THAT GIRL ‼️ As someone who values the convenience of a protective style but is trying to manipulate their hair less… Invisible crochet hair has been a game changer for me!!! This isn’t an ad even though i’m gonna tell you where the hairs from Flowerseason Hair on Amazon 2 120g packs= 240g in total I just wanted to let yall know that I’m obsessed 😭

♥️☕

About

Robot

Legal

Privacy Policy