✅⭐ အင်ကြင်းကို ………ဆင်နင်းလိမ့်မယ် ဝက်လက်မြို့နယ်ဆိုတာ ၊စာတတ်ပေတတ် အကျော်အမော်တွေ အလွန်တရာမှပေါများလှ ပါတယ်၊ အဲဒီဝက်လက်မြို့နယ်ထဲမှာပဲ အင်ကြင်းပင် ရွာ*ဆိုတာ ရှိပါတယ်၊ အင်ကြင်းပင်ရွာက တိပိဋကစာမေးပွဲသမိုင်းမှာ ယနေ့ အချိန်ထိ အသက်အငယ်ဆုံးစံချိန်နဲ့ တိပိဋက သုံးပုံကို အာဂုံရေး/ဖြေပြီးစီးအောင်မြင်ခဲ့တဲ့ တိပိဋကမဟာဂန္ဓာရုံပဓာနနာယကဆရာတော် ဦးသုမင်္ဂလာလင်္ကာရ၏ မွေးရပ်ဇာတိမြေပါ။ ဆရာတော်ဦးသုမင်္ဂလ တိပိဋကသုံးပုံအောင်ပြီး ချိန်က သက်တော်၂၇-နှစ်အရွယ်ပဲရှိသေးတယ်၊ အဲဒီစံချိန်ကို နောင်တရာတိုင် စံချိန်ချိုးနိုင်မည့် အရှင်မြတ်ပေါ်လာဖို့ရန်ဆိုတာမဖြစ်နိုင်တော့ပါ။ မှန်ပါတယ်၊ ၂၇-နှစ်အရွယ်ဆိုတာ စာသင်သား အများစုမှာက စာချတန်း ဓမ္မာစရိယစာမေးပွဲ တွေမှာပဲ . ရုန်းကန်နေကြရတဲ့ အသက်အရွယ် ဖြစ်နေလို့ ဒီလိုယူဆသုံးသပ်တာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒါကြောင့် တကယ့်ကို ချီုးကျူးပူဇော်ထိုက်ပါ ပေစွ၊ ဝက်လက်မြို့နယ်ရဲ့ မီးရှူးတန်းဆောင်ဖြစ်တယ်။ ဆရာတော်ဦးသုမင်္ဂလကြောင့် အင်ကြင်းပင်ရွာ လေး ကျော်ကြား,ထင်ရှား လျှမ်းလျှမ်းတောက် နေချိန်မှာပဲ တဘောင်တခု ပေါ်လာပြန်ပါတယ်၊ “အင်ကြင်းကို ဆင်နင်းလိမ့်မယ်*ဆိုပြီးတော့ပေါ့။ ဒီတဘောင်ထဲက အတိုင်းပါပဲ ဝက်လက်မြို့နယ်တဝိုက် ပရိယတ္တိပညာရေးနယ်ပယ်မှာ ပညာရေးဆိုင်ရာ ဘွဲ့အားလုံးတို့ကို သိမ်းကျုံးယူဆောင်သွားနိုင်ခဲ့ သော ဆရာတော်ဦးအဘိဇာတာလင်္ကာရာဘိဝံသ ပေါ်ထွတ်လာခဲ့ပါတယ်၊ ဦးအဘိဇာတ၏ရွာက အင်ကြင်းပင်ရွာအနီးက ဆင်နင်းရွာ ဖြစ်ပါတယ်။ ဒီလို တဘောင်က ပေါ်ထွက်လာတယ်ဆိုပေမယ့် ဆရာတော်အဘိဇာတကတော့ အဲဒီလို မခံယူတဲ့ အကြောင်း စာရေးသူကို ပြောပြပါတယ်၊ အရှင် မြတ်က ဆရာတော်ဦးသုမင်္ဂလကို လေးစားကာ စံ-ထားကြောင်းလည်း ပြောပြခဲ့ပါသေးတယ်။ ဆရာတော် ဘာကြောင့် ဘွဲ့အများကြီးရတာလဲ? စာရေးသူဘဝမှာ ဂုဏ်ယူစရာကောင်းတဲ့နေ့ရက် တစ်နေ့ ရှိခဲ့ပါတယ်၊ အဲဒါက ထူးချွန်,ထက်မြတ် သော ဒွါဒသမတိပိဋကဆရာတော်ဦးအဘိဇာတာ လင်္ကာရာဘိဝံသ(ဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိက)ဆရာတော်နဲ့ ဆုံတွေ့ခွင့်ရခဲ့တာဖြစ်ပါတယ်၊ခုချိန်ထိ ကျေနပ် ဂုဏ်ယူလို့ မဆုံးဘူး။ ဒေါ်ဥမ္မာလွင်ကို ကျေးဇူး တင်နေမိပါတယ်။ စာရေးသူ ဆရာတော်နဲ့ဆုံတွေ့ချိန်မှာ ဆရာတော် ဆီ ဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိကဘွဲ့ရတဲ့အကြောင်း ဖုန်းဝင် လာပါတယ်။ဆရာတော်က ဖုန်းပြောပြီးတဲ့အခါ စာရေးသူဖက်သို့ ..လှည့်ပြီး"တပည့်တော်တို့ကို ဓမ္မဘဏ္ဍာဂါရိက* ဘွဲ့ရလို့ဆိုပြီး ဒကာမတွေက လှမ်းဆက်ကြတာ၊ တပည့်တော် ဝမ်းမသဘူး၊ စာမေးပွဲတိုက်ရိုက်အောင်လို့ ရတာမဟုတ်လို့တဲ့။ ဒါနဲ့ ဟိုစပ်စု,ဒီစပ်စုရတာဝါသနာပါတဲ့ စာရေးသူ က စာမေးပွဲဂေဇာတ်တွေမှာ ဆရာတော်တိပိဋက အောင်ပြီးလည်း ခဏခဏတွေ့နေရတာ ဆိုတော့ “ဆရာတော်! ….တိပိဋကအောင်အပြီးမှာလည်းပဲ စာမေးပွဲတွေ ဘာကြောင့်ဆက်ဖြေတာလဲဘုရား?- "ဘာရယ်လို့ …မဟုတ်ပါဘူးကွာ၊စာမေးပွဲရှိတော့ စိတ်မလေတော့ဘဲ စာကြည့်ဖြစ်အောင်လို့ပါ’တဲ့၊ “ဪ ဒါကြောင့် .သာသနာမှာ ဆရာတော်သည် ၄၇- ဘွဲ့ဖြင့် စံချိန်တင်နိုင်ခဲ့တာကိုး"ဟု သဘော ပေါက်လိုက်ပါတယ်၊စာရေးသူ အဲဒီကတည်းက သန္နိဋ္ဌာန်တခုကို ချလိုက်ပါတယ်။ဆရာတော်ကို စံနမူနာထားပြီး မနားတမ်းဆက်ဖြေမယ်’ဟုပေါ့။ (ပညာစက်ဝန်း) ၈:၂၀ - @wetletmyo