Lovely..🖤
Region: KW
Sunday 05 October 2025 05:26:58 GMT
4460
377
8
78
Music
Download
Comments
तिजा काली💔🇳🇵🇰🇼😢🇰🇼 :
होनी हजुर
2025-10-05 09:16:56
1
..Bīmàlä kç :
♥♥♥
2025-10-05 15:29:58
1
Sapana Tamang :
😭😭😭
2025-10-05 08:08:26
1
💔तिम्रो अभागी मान्छे म💔 :
😭😭😭
2025-10-05 06:04:03
1
Bandana Magar :
😥😥😥😥
2025-10-05 05:43:45
1
Gita Shrestha :
❤️❤️❤
2025-10-05 05:34:14
1
Kal Pana :
❤️❤️❤
2025-10-06 03:08:36
0
Ganesh Sunam (साईला) :
मन नै छुने 🙏❣️❣️भरिपुर्ण कलाको धनी ❤️🙏हजुर जुन सुकै भिडियोमा अभिनय अब्बल ❣️❣️आहा सुन्दर भिडियो हजुरको 🤗❣️आशा छ मलाइ नि सपोट गर्नु हुनेछ मेरो भिडियोमा like अनि comment गरेर ! धन्यवाद🙏🙏🙏❤️❤️🙏❤️❣️🙏
2025-10-05 14:31:45
1
To see more videos from user @narayan..32, please go to the Tikwm
homepage.
![#pov : crush mo si jeo, and hindi ka pinapansin… until may pumorma sayo... (last part) yn’s pov apat na taon na kaming kasal ni jeo, at minsan pakiramdam ko parang kahapon lang yung lahat—yung graduation, yung proposal, yung wedding day. ang bilis ng panahon, parang isang iglap lang. pero every time i look at him, every time i wake up beside him, alam ko na kahit gaano kabilis ang takbo ng oras, hindi nagbabago yung puso ko. siya pa rin. lagi. married life with him wasn’t perfect, and i didn’t expect it to be. may mga araw na pareho kaming pagod sa trabaho, tahimik lang sa dining table habang kumakain. may mga tampuhan na nagsisimula sa maliliit na bagay—kung sino ang hindi nagsara ng ilaw, kung sino ang nakalimot bumili ng gatas, kung bakit ang tagal mag-reply. pero sa dulo, lagi naming pinipili ang isa’t isa. kahit may init ng ulo, kahit may luha, lagi pa rin kaming bumabalik. kasi yun yung ipinangako namin—na araw-araw, pipiliin namin ang isa’t isa. yung bahay namin maliit lang, pero punong-puno ng alaala. sa hallway, nakasabit yung framed wedding photo namin—ako, nakangiti habang umiiyak, at si jeo na parang hindi makapaniwalang nangyayari talaga. sa sala, may shelf na punong-puno ng polaroids: unang trip namin abroad, christmas dinners, random selfies sa gabi. at sa bedroom, nakasabit pa rin yung infinity necklace na binigay niya nung graduation, kasi sabi ko, gusto ko siyang makita lagi bago matulog at paggising. that afternoon, everything felt peaceful. nakaupo ako sa sofa, may hawak na libro, habang umiinom ng kape. mula sa kusina, naririnig ko si jeo na nagha-humming habang nagluluto. ang bango ng butter at garlic, humahalo sa hangin, pinapakalma ako sa isang simpleng paraan. “hon,” sigaw ko, teasing. “wag mong sunugin yung pagkain ha, please lang.” narinig ko yung tawa niya. “excuse me, pro na ako dito. master chef ong at your service.” i laughed, shaking my head, ready to go back sa binabasa ko. pero bago pa ako makapag-turn ng page, may maliliit na tunog ng yapak na mabilis na papalapit. tiny footsteps, mabilis at excited. “mamaaaaaa!” i barely had time to put down my mug bago isang maliit na katawan ang biglang sumalpok sa akin, dalawang maliit na braso ang pumulupot sa leeg ko. natawa ako, kahit muntik na akong matapon sa sofa. “baby!” i said, hugging her tight, pressing a kiss sa ulo niya. “ang bilis mo nanaman tumakbo. baka madapa ka.” she looked up at me with big, round eyes that looked exactly like her father’s. “mama, i help dada cook!” she said proudly, kahit half-garbled pa yung salita niya. mula sa kusina, lumabas si jeo, may apron pa at hawak yung spatula, ngumiti ng malaki. “oy, traitor! sabi mo tutulungan mo ko, tapos iniwan mo ko agad para kay mama?” our little girl giggled, tinakpan yung mukha niya sa dibdib ko. “mama first!” jeo walked over, wiping his hands sa apron. he leaned down, pressing a kiss on my forehead bago siya tumingin sakin na may ngiting parang high school crush ko pa rin siya. “mama first nga. always mama first.” “ang corny mo pa rin hanggang ngayon,” i muttered, kahit ramdam ko yung init ng pisngi ko. “and you still love it,” he whispered back, smug. “hug! family hug!” singit ng toddler namin, sabay extend ng dalawang maliit na braso. so we did. jeo’s arms wrapped around both of us, pulling us close. naramdaman ko yung bigat ng braso niya sa balikat ko, yung init ng katawan niya, at yung tawa ng anak namin sa pagitan naming dalawa. it was messy, clumsy, pero it was perfect. habang nakapikit ako, naisip ko lahat ng dinaanan namin—yung misunderstandings, yung mga gabing umiyak ako, yung mga panahong akala ko hindi na mangyayari yung forever. pero he proved me wrong. lagi niya akong pinili. lagi niyang pinatunayan na hindi lahat ng iniwan ka, iiwan ka ulit. at dun ko naintindihan: minsan pala, hindi mo kailangan ng malaking bagay para maramdaman ang infinity. sometimes, infinity is as simple as this—three hearts, one home, one love. — THE END. [ #jeremiahemmanuelong #jeremiahong #jeoong #fyp ]](/video/cover/7555517528194206993.webp)
