@estela811g: #♏#

Estela G
Estela G
Open In TikTok:
Region: UY
Saturday 11 October 2025 22:20:41 GMT
11732
488
18
18

Music

Download

Comments

gualberto3616
Gualberto :
Por favor el nombre de la canción
2025-10-16 09:51:09
1
user4152510558808
user4152510558808 :
Musicón 😎 🎵🎼...Eres de octubre o noviembre ♏...
2025-10-14 14:03:23
5
richardantonio344
richietheused26 :
beautiful landscape I like the beach I like the music I love it thanks for that instrumental music 🫶🌹🥰🤗🌹🫶
2025-10-14 17:03:09
1
poemasyrockas80s
♡ La amante del rock ♡ ♍ :
🥺🥺🥺🥺me conmueve
2025-10-16 00:10:54
2
jose_fran1987
Jose Flores :
Excelente combinación esa canción y rl atardecer de Mancora y Agradecer a Dios por la vida
2025-10-13 20:34:47
1
frankaularg_13
frankaularG13 :
🤗🤗🤗
2025-10-15 21:22:11
1
richardantonio344
richietheused26 :
🙏🙏🙏
2025-10-14 17:02:29
1
richardantonio344
richietheused26 :
🥰🥰🥰
2025-10-14 17:02:26
1
richardantonio344
richietheused26 :
🤗🤗🤗
2025-10-14 17:02:24
1
nataliahernande184
Natalia Hernande1885 :
❤️❤️❤
2025-10-12 00:09:58
1
dorisramirez716
❤️Eclipse ❤️ :
💔💔💔
2025-10-16 03:44:57
0
To see more videos from user @estela811g, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

#pov STORY 4 || PART 31 Kinabukasan. Maaga akong dumating sa office, dala pa rin yung bigat ng nangyari kagabi. Ilang beses akong napapapikit sa mesa, pilit nililinaw sa sarili ko kung totoo ba yung nangyari o panaginip lang. Pero bago pa ako tuluyang malunod sa iniisip ko, bumukas ang pinto ng office. Jeo: “Good morning.” ngumiti siya, parang wala lang kagabi. YN: “Anong ginagawa mo dito? May sarili ka namang office.” Nilapag niya yung kape sa mesa ko at umupo sa tabi ko. Hindi sa tapat—kundi sa tabi mismo, parang wala nang konsepto ng personal space. Jeo: “Mas masarap dito. May kasama ako.” Napairap ako. “Jeo, seriously—” Pero bago pa ako makapagreklamo ulit, dumating si Jim. Bitbit ang folder, seryoso ang mukha. Jim: “YN, we need to finalize the revisions for—” biglang naputol yung salita niya nang makita kung gaano kalapit si Jeo sa akin. Para bang bumigat ang hangin sa loob ng office. Jim: “Am I… interrupting something?” malamig ang tono. Bago pa ako makasagot, si Jeo na mismo ang sumagot. Jeo: “Nope. We’re just having breakfast. Gusto mo?” sabay abot ng sandwich kay Jim, parang nang-aasar pa. Napakagat ako ng labi, pilit pinipigilan ang inis at kaba. YN: “Jeo, pwede ba, umupo ka doon—” Pero imbes na makinig, mas lalo pa siyang dumidikit, sinasadyang i-stretch yung braso niya sa likod ng upuan ko. Nakita kong umigting ang panga ni Jim, halatang nagpipigil. Jim: “We’ll talk later, YN. Alone.” malamig na sabi niya, sabay lakad palabas ng office. Naiwan akong nakatulala, habang si Jeo naman ay parang walang nakitang problema. In fact, nakangisi pa siya. Jeo: “See? He hates it.” YN: “Jeo, what the hell are you doing?!” bulong ko, halos pabulong pero puno ng inis. Jeo: “What I should’ve done a long time ago.” tumitig siya diretso sa’kin. “Making sure everyone knows na hindi ka nila pwedeng kunin.” Napahawak ako sa sentido ko, litong-lito sa halo ng kilig at inis na nararamdaman ko. YN: “This is gonna be a problem…” Jeo: “Then let it be my problem.” ngumiti siya. Simula umaga, parang may sariling mundo si Jeo—at ako yung sentro nun. Sa hallway, hindi na siya nagdadalawang-isip na sabayan ako kahit pa may ibang staff na nakatingin. Kapag may meeting, lagi siyang tatabi, hindi sa kabilang dulo ng mesa kundi mismong katabi ko. Halata ko yung mga titig ng ibang tao. Mas lalo na si Jim. — Isang hapon, habang abala ako sa pagre-review ng contracts, biglang sumulpot si Jeo sa office ko dala ang laptop niya. Hindi man lang kumatok, dumiretso na agad sa upuan sa harap ko. YN: “Jeo, ano na naman ‘to?” Jeo: “Work.” simpleng sagot niya, sabay bukas ng laptop. “Gusto ko lang dito.” Napabuntong-hininga ako. “May sarili kang desk, alam mo ‘yon, diba?” Jeo: “Alam ko. Pero mas productive ako pag malapit sa’yo.” sabay ngisi. Bago pa ako makasagot, kumatok si Jim at pumasok. Kita ko agad yung pagbabago sa ekspresyon niya nang makita kami. Jim: “YN, I need your signature for the updated budget proposal.” malamig ang boses, parang pilit kino-control. Agad akong tumayo para kunin yung folder, pero mabilis si Jeo—siya ang tumayo at kinuha kay Jim, saka iniabot sa akin. Jeo: “Here.” parang sinadya niya talaga. Napatingin ako kay Jim, halata yung pagkairita niya. Sandali siyang nagtagal sa pagtitig kay Jeo bago muling bumaling sa akin. Jim: “YN, I’ll wait outside for your decision.” Umalis siya nang hindi na lumingon. Pagkasara ng pinto, sinamaan ko ng tingin si Jeo. YN: “Pwede ba? You’re making things harder than they already are.” Imbes na mag-sorry, ngumiti lang siya, parang lalo pang naaliw. Jeo: “Good. At least he knows.” YN: “Jeo—” Jeo: “YN, come on. He needs to stop thinking may chance siya.” dumungaw siya sa mesa, halos magkadikit na yung mukha namin. “Unless… may chance ba talaga siya?” Natigilan ako. Hindi ko siya matingnan. YN: “I don’t want to talk about this right now.” Jeo: “Then don’t talk.” pabulong niyang sabi, sabay balik ng tingin sa laptop niya. Parang lowkey nagtatanong kung siya ba o si Jim ang pipiliin ko. — #fyp #allgoodinthehood #ongfam #jeoong
#pov STORY 4 || PART 31 Kinabukasan. Maaga akong dumating sa office, dala pa rin yung bigat ng nangyari kagabi. Ilang beses akong napapapikit sa mesa, pilit nililinaw sa sarili ko kung totoo ba yung nangyari o panaginip lang. Pero bago pa ako tuluyang malunod sa iniisip ko, bumukas ang pinto ng office. Jeo: “Good morning.” ngumiti siya, parang wala lang kagabi. YN: “Anong ginagawa mo dito? May sarili ka namang office.” Nilapag niya yung kape sa mesa ko at umupo sa tabi ko. Hindi sa tapat—kundi sa tabi mismo, parang wala nang konsepto ng personal space. Jeo: “Mas masarap dito. May kasama ako.” Napairap ako. “Jeo, seriously—” Pero bago pa ako makapagreklamo ulit, dumating si Jim. Bitbit ang folder, seryoso ang mukha. Jim: “YN, we need to finalize the revisions for—” biglang naputol yung salita niya nang makita kung gaano kalapit si Jeo sa akin. Para bang bumigat ang hangin sa loob ng office. Jim: “Am I… interrupting something?” malamig ang tono. Bago pa ako makasagot, si Jeo na mismo ang sumagot. Jeo: “Nope. We’re just having breakfast. Gusto mo?” sabay abot ng sandwich kay Jim, parang nang-aasar pa. Napakagat ako ng labi, pilit pinipigilan ang inis at kaba. YN: “Jeo, pwede ba, umupo ka doon—” Pero imbes na makinig, mas lalo pa siyang dumidikit, sinasadyang i-stretch yung braso niya sa likod ng upuan ko. Nakita kong umigting ang panga ni Jim, halatang nagpipigil. Jim: “We’ll talk later, YN. Alone.” malamig na sabi niya, sabay lakad palabas ng office. Naiwan akong nakatulala, habang si Jeo naman ay parang walang nakitang problema. In fact, nakangisi pa siya. Jeo: “See? He hates it.” YN: “Jeo, what the hell are you doing?!” bulong ko, halos pabulong pero puno ng inis. Jeo: “What I should’ve done a long time ago.” tumitig siya diretso sa’kin. “Making sure everyone knows na hindi ka nila pwedeng kunin.” Napahawak ako sa sentido ko, litong-lito sa halo ng kilig at inis na nararamdaman ko. YN: “This is gonna be a problem…” Jeo: “Then let it be my problem.” ngumiti siya. Simula umaga, parang may sariling mundo si Jeo—at ako yung sentro nun. Sa hallway, hindi na siya nagdadalawang-isip na sabayan ako kahit pa may ibang staff na nakatingin. Kapag may meeting, lagi siyang tatabi, hindi sa kabilang dulo ng mesa kundi mismong katabi ko. Halata ko yung mga titig ng ibang tao. Mas lalo na si Jim. — Isang hapon, habang abala ako sa pagre-review ng contracts, biglang sumulpot si Jeo sa office ko dala ang laptop niya. Hindi man lang kumatok, dumiretso na agad sa upuan sa harap ko. YN: “Jeo, ano na naman ‘to?” Jeo: “Work.” simpleng sagot niya, sabay bukas ng laptop. “Gusto ko lang dito.” Napabuntong-hininga ako. “May sarili kang desk, alam mo ‘yon, diba?” Jeo: “Alam ko. Pero mas productive ako pag malapit sa’yo.” sabay ngisi. Bago pa ako makasagot, kumatok si Jim at pumasok. Kita ko agad yung pagbabago sa ekspresyon niya nang makita kami. Jim: “YN, I need your signature for the updated budget proposal.” malamig ang boses, parang pilit kino-control. Agad akong tumayo para kunin yung folder, pero mabilis si Jeo—siya ang tumayo at kinuha kay Jim, saka iniabot sa akin. Jeo: “Here.” parang sinadya niya talaga. Napatingin ako kay Jim, halata yung pagkairita niya. Sandali siyang nagtagal sa pagtitig kay Jeo bago muling bumaling sa akin. Jim: “YN, I’ll wait outside for your decision.” Umalis siya nang hindi na lumingon. Pagkasara ng pinto, sinamaan ko ng tingin si Jeo. YN: “Pwede ba? You’re making things harder than they already are.” Imbes na mag-sorry, ngumiti lang siya, parang lalo pang naaliw. Jeo: “Good. At least he knows.” YN: “Jeo—” Jeo: “YN, come on. He needs to stop thinking may chance siya.” dumungaw siya sa mesa, halos magkadikit na yung mukha namin. “Unless… may chance ba talaga siya?” Natigilan ako. Hindi ko siya matingnan. YN: “I don’t want to talk about this right now.” Jeo: “Then don’t talk.” pabulong niyang sabi, sabay balik ng tingin sa laptop niya. Parang lowkey nagtatanong kung siya ba o si Jim ang pipiliin ko. — #fyp #allgoodinthehood #ongfam #jeoong

About