အသက် ၅၀ - ကျော် လျှင် ---------------------- ၁ - စကားများများပြောခြင်းမှ ရှောင်ရှားနိုင်ရပါမယ်။ ၂ - အနီးပတ်ဝန်းကျင်၏ ကိုယ်ရေးကိုယ်တာ ကိစ္စဟူသမျှတွင် မလိုအပ်ပဲ ပါဝင်ပတ်သက်မှုမပြုရန် သတိပြုရပါမယ်။ ၃ - ငယ်ရွယ်သူများနှင့် ဆက်ဆံရာတွင် အသေးစိတ်အချက်အလက်များကို ထပ်တလဲလဲ မပြောမိစေရန် သတိထားရပါမယ်။ ၄ - ပတ်ဝန်းကျင်ရှိလူများက ယင်းတို့၏ ဒုက္ခဝေဒနာခံစားမှုများကို မိမိထံ လာရောက်ပြောပြသောအခါ စိတ်ကောင်းစေတနာကောင်းထားပြီး သည်းခံနားထောင်နိုင်ရပါမယ်။ ၅ - မိမိ၏ဝေဒနာခံစားချက်များကို သူတစ်ပါးအား ပြောပြလိုစိတ် တဖွားဖွား ဖြစ်ပေါ်ခြင်းကို ချုပ်တည်းနိုင်သူ ဖြစ်ရပါမယ်။ ၆ - ငါ အသက်ကြီးပြီ အတွေ့အကြုံများပြီ မမှားနိုင်ဟူသော အယူအဆကို ဖယ်ထားပြီး ငါလည်းမှားနိုင်တာပဲဟူသော အယူအဆကို လက်ခံနိုင်သူ ဖြစ်ရပါမယ်။ ၇ - မိမိသည် သူတော်စင်တယောက်ကဲ့သို့ စိတ်ဓာတ် မပြည့်ဝနိုင်သော်လည်း အများစုက လက်ခံနိုင်သည့် အတိုင်းအတာအထိ သဘောထားကြီးသူ မြင့်မြတ်သူ ဖြစ်နိုင်ရပါမယ်။ ၈ - ဆက်ဆံရေးတွင် ဆရာလုပ်သူ သြဇာပေးသူ မဖြစ်စေလိုပါ တတ်နိုင်သည့်အပိုင်းမှ ပါဝင်ကူညီသူ ဖြစ်ရပါမယ်။ ၉ - မိမိ၏ အတွေ့အကြုံ ပညာမှ ရရှိလာသော ဘဝသင်ခန်းစာများကို အချီးအနှီး မဖြစ်ရလေအောင် ဆင်ခြင်သုံးသပ် နိုင်ရပါမယ်။ ၁၀ - မိမိ၏ နောက်ဆုံးအရွယ်ကို ကလျာဏမိတ္တ(ဓမ္မ) မိတ်ဆွေများကြားတွင် ခိုလှုံရပါမယ်။ မရမ်းကုန်းမြို့နယ် သာသနာ့အောင်မြေ စာသင်တိုက် တိုက်အုပ်ဆရာတော် ဘဒ္ဒန္တ ဇယံဝံသ ၏ "တတိယအရွယ်သို့ရောက်လျှင် ကျင့်ကြံရမည့် ဂရုစိုက်ရမည့်အချက်များ" ကိုအခြေခံကာ ရေးသားပူဇော်ပါသည် - @tun.cho0