@me_me_1209: #حركة_إكسبلور #fly #🖤

ࢪوꪆح متــ؏ـبـﮧ،

Open In TikTok:

Region: JO

Thursday 23 October 2025 21:37:48 GMT

8986

276

3

156

Music

Download

No Watermark .mp4 (1.04MB) No Watermark(HD) .mp4 (0.87MB) Watermark .mp4 (0MB) Music .mp3

Comments

اسامه صلاح الدين = الافوكاتو = :

@اسامه صلاح الدين = الافوكاتو =:✌️:رؤؤؤؤؤؤعه حروفك 🌹🌹🌹 تحياااااتي لحضرتك ومرورك العطر 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌸🌸🌸💚💚💚💚💚💚💚👑👑👑👑

2025-10-23 21:44:07

0

عزرائيل عزرائيل :

♥️♥️♥

2025-10-24 00:29:15

0

Ma🩶🫰💙 :

🥰🥰🥰

2025-10-24 00:03:40

0

To see more videos from user @me_me_1209, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

compre ja a sua e apoie nosso capitao #viralvideotiktok #bolsonaro2022 #presidente #bolsonaro #brasil #viraliza #22 #fyp #foryou #tiktokshop

compre ja a sua e apoie nosso capitao #viralvideotiktok #bolsonaro2022 #presidente #bolsonaro #brasil #viraliza #22 #fyp #foryou #tiktokshop

haul de produits coréens offerts par @La Bulle & Co - K-Skincare *produits offerts* #fyp #makeup #skincare #labulleandco #haul

haul de produits coréens offerts par @La Bulle & Co - K-Skincare *produits offerts* #fyp #makeup #skincare #labulleandco #haul

Hey #fyp #prettyeyes #viral #sportscar #howdy #tattoos #brunettegirl #hey #prettygirl

Hey #fyp #prettyeyes #viral #sportscar #howdy #tattoos #brunettegirl #hey #prettygirl

|ONESHOT| Malakas ang ilaw ng airport, malamig ang simoy ng aircon, at malungkot ang mga matang nakatingin sa oras. Sa bawat tik-tak ng maliit na orasan sa kamay, pakiramdam ni Yn ay unti-unti ring nababawasan ang oras na magkasama sila ni Jeo. Kasama ni Jeo ang buong pamilya niya. Si Siko na abala sa pag-aasikaso ng mga papeles at ticket, si Domeng na nakaupo sa gilid hawak hawak ang cellphone pero halata sa kanyang mga mata ang takot at lungkot. Si Tita Janice ang ina ni Jeo, ay walang tigil sa pagpapaalala ng mga dapat gawin ng anak sa ibang bansa, habang si Tito Geo, ay panay ang punas ng pawis kahit na halatang naiiyak. Si Dong Dong, na limang taong gulang, ay yakap yakap ang binti ng kuya niyang ayaw pakawalan. “Kuya, wag ka na umalis. Dito ka na lang. Sino na makikipaglaro sa akin?” inosente at nagmamakaawang tanong ng bata. Lumuhod si Jeo at hinaplos ang buhok ng kapatid. “Dong, magpapakabait ka kay mommy at daddy ha, Aayusin ko lahat para sa’yo, sainyo ni meimei at ni kuya meng. Kayo muna ni kuya meng ang magiging kuya kay meimei habang wala ako.” Parang tinutusok ang puso ni Yn habang pinagmamasdan iyon. Sa gilid niya, nakaupo si meimei sa stroller, mahimbing ang tulog ng walong buwang sanggol na wala pang kamalay-malay na mawawala muna ang panganay na kuya. Si Naynay naman ay tahimik lang din sa gilid ng stroller, pilit na pinapakalma ang sarili pero may mga patak ng luhang patuloy na umaagos. Sa gitna ng ingay at abala ng pamilya, si Yn ay nananatiling tahimik. Hawak niya ang strap ng kanyang bag, pilit pinipigilan ang luha. Kahit hindi siya kaano-ano ng pamilya, ramdam niya ang bigat ng pag-alis ni Jeo, dahil para sa kanya, si Jeo na ang naging mundo niya nitong nakaraang taon. “Yn,” tawag ni Tita Janice. “Halika dito, wag kang mahiya.” Bahagyang napalunok si Yn bago lumapit. Napansin niyang nakatingin na pala sa kanya si Jeo, mga matang puno ng lungkot at pangungulila. Hinila siya ni Jeo palayo sa pamilya, dinala sa tabi ng malaking bintana kung saan tanaw ang mga eroplanong naghahanda para sa paglipad. Doon, parang sila lang ang tao sa mundo. “Alam mo ba kung gaano ako natatakot ngayon” bulong ni Jeo, nakatitig sa malayo. “Hindi sa pag-alis, kundi sa iniwan kong ikaw.” Hindi na nakatiis si Yn, kumawala ang luha niya. “Bakit kailangan mo pang lumayo, Jeo Hindi ba puwedeng dito ka na lang May mga unibersidad naman dito.” Huminga nang malalim si Jeo, pilit pinipigilan ang panginginig ng boses. “Hindi ito tungkol lang sa pag-aaral. Gusto kong tuparin ang pangarap ko. Gusto kong ipakita kina mommy at daddy na kaya kong maging higit pa. At higit sa lahat, gusto kong may maipagmalaki ka rin sakin, Yn. Pero habang pinipili ko ang pangarap na ‘to natatakot ako na baka mawala ka.” Tumulo ang luha ni Yn nang mas mabilis. “Hindi kita pipigilan. Kasi mahal kita, Jeo. At kung mahal mo ang isang tao, hinahayaan mo siyang lumipad kahit na alam mong iiwanan ka niya.” Niyakap siya ni Jeo nang mahigpit, parang iyon na ang huling pagkakataon. “Mahal na mahal kita, Yn. Kahit gaano kalayo, kahit gaano katagal, ikaw lang.” Dumating ang tawag mula kay Siko. “Jeo, pot oras na. Tinatawag na ang pangalan mo.” Dahan-dahang binitiwan ni Jeo si Yn. Hinawakan niya ang pisngi nito, saka hinalikan sa noo. “Maghintay ka. Kapag bumalik ako, sisiguraduhin kong wala nang makakapigil sa’tin.” Walang nagawa si Yn kundi tumango, kahit na ang puso niya’y sigaw nang sigaw na wag kang umalis. Habang naglalakad si Jeo papunta sa gate, sunod-sunod ang yakap sa kanya ng pamilya. Si Domeng ay pilit pinapakatatag pero sa huli’y napaiyak din. Si Tita Janice at Tito Geo ay parehong hindi na nakapagsalita, puro halik at luha na lang ang naibigay. Si Dong Dong ay halos kaladkarin na lang palayo ni Naynay Mafe dahil ayaw bumitaw. At sa likod ng lahat, si Yn ay nakatayo, pinagmamasdan ang lalaking pinakamahal niya habang unti-unti itong nawawala sa kanyang paningin. #ongfam #jeo #jeremiahong #au #fakesituation⚠️

|ONESHOT| Malakas ang ilaw ng airport, malamig ang simoy ng aircon, at malungkot ang mga matang nakatingin sa oras. Sa bawat tik-tak ng maliit na orasan sa kamay, pakiramdam ni Yn ay unti-unti ring nababawasan ang oras na magkasama sila ni Jeo. Kasama ni Jeo ang buong pamilya niya. Si Siko na abala sa pag-aasikaso ng mga papeles at ticket, si Domeng na nakaupo sa gilid hawak hawak ang cellphone pero halata sa kanyang mga mata ang takot at lungkot. Si Tita Janice ang ina ni Jeo, ay walang tigil sa pagpapaalala ng mga dapat gawin ng anak sa ibang bansa, habang si Tito Geo, ay panay ang punas ng pawis kahit na halatang naiiyak. Si Dong Dong, na limang taong gulang, ay yakap yakap ang binti ng kuya niyang ayaw pakawalan. “Kuya, wag ka na umalis. Dito ka na lang. Sino na makikipaglaro sa akin?” inosente at nagmamakaawang tanong ng bata. Lumuhod si Jeo at hinaplos ang buhok ng kapatid. “Dong, magpapakabait ka kay mommy at daddy ha, Aayusin ko lahat para sa’yo, sainyo ni meimei at ni kuya meng. Kayo muna ni kuya meng ang magiging kuya kay meimei habang wala ako.” Parang tinutusok ang puso ni Yn habang pinagmamasdan iyon. Sa gilid niya, nakaupo si meimei sa stroller, mahimbing ang tulog ng walong buwang sanggol na wala pang kamalay-malay na mawawala muna ang panganay na kuya. Si Naynay naman ay tahimik lang din sa gilid ng stroller, pilit na pinapakalma ang sarili pero may mga patak ng luhang patuloy na umaagos. Sa gitna ng ingay at abala ng pamilya, si Yn ay nananatiling tahimik. Hawak niya ang strap ng kanyang bag, pilit pinipigilan ang luha. Kahit hindi siya kaano-ano ng pamilya, ramdam niya ang bigat ng pag-alis ni Jeo, dahil para sa kanya, si Jeo na ang naging mundo niya nitong nakaraang taon. “Yn,” tawag ni Tita Janice. “Halika dito, wag kang mahiya.” Bahagyang napalunok si Yn bago lumapit. Napansin niyang nakatingin na pala sa kanya si Jeo, mga matang puno ng lungkot at pangungulila. Hinila siya ni Jeo palayo sa pamilya, dinala sa tabi ng malaking bintana kung saan tanaw ang mga eroplanong naghahanda para sa paglipad. Doon, parang sila lang ang tao sa mundo. “Alam mo ba kung gaano ako natatakot ngayon” bulong ni Jeo, nakatitig sa malayo. “Hindi sa pag-alis, kundi sa iniwan kong ikaw.” Hindi na nakatiis si Yn, kumawala ang luha niya. “Bakit kailangan mo pang lumayo, Jeo Hindi ba puwedeng dito ka na lang May mga unibersidad naman dito.” Huminga nang malalim si Jeo, pilit pinipigilan ang panginginig ng boses. “Hindi ito tungkol lang sa pag-aaral. Gusto kong tuparin ang pangarap ko. Gusto kong ipakita kina mommy at daddy na kaya kong maging higit pa. At higit sa lahat, gusto kong may maipagmalaki ka rin sakin, Yn. Pero habang pinipili ko ang pangarap na ‘to natatakot ako na baka mawala ka.” Tumulo ang luha ni Yn nang mas mabilis. “Hindi kita pipigilan. Kasi mahal kita, Jeo. At kung mahal mo ang isang tao, hinahayaan mo siyang lumipad kahit na alam mong iiwanan ka niya.” Niyakap siya ni Jeo nang mahigpit, parang iyon na ang huling pagkakataon. “Mahal na mahal kita, Yn. Kahit gaano kalayo, kahit gaano katagal, ikaw lang.” Dumating ang tawag mula kay Siko. “Jeo, pot oras na. Tinatawag na ang pangalan mo.” Dahan-dahang binitiwan ni Jeo si Yn. Hinawakan niya ang pisngi nito, saka hinalikan sa noo. “Maghintay ka. Kapag bumalik ako, sisiguraduhin kong wala nang makakapigil sa’tin.” Walang nagawa si Yn kundi tumango, kahit na ang puso niya’y sigaw nang sigaw na wag kang umalis. Habang naglalakad si Jeo papunta sa gate, sunod-sunod ang yakap sa kanya ng pamilya. Si Domeng ay pilit pinapakatatag pero sa huli’y napaiyak din. Si Tita Janice at Tito Geo ay parehong hindi na nakapagsalita, puro halik at luha na lang ang naibigay. Si Dong Dong ay halos kaladkarin na lang palayo ni Naynay Mafe dahil ayaw bumitaw. At sa likod ng lahat, si Yn ay nakatayo, pinagmamasdan ang lalaking pinakamahal niya habang unti-unti itong nawawala sa kanyang paningin. #ongfam #jeo #jeremiahong #au #fakesituation⚠️

ولكم تو مطاعم الخبر✌🏼✌🏼 . @always.nicebun . تجربة #مطاعم_الخبر #الخبر #نايس_بن_الخبر #برجر_الخبر #مطعم_نايس_بن

ولكم تو مطاعم الخبر✌🏼✌🏼 . @always.nicebun . تجربة #مطاعم_الخبر #الخبر #نايس_بن_الخبر #برجر_الخبر #مطعم_نايس_بن

#fypage #fyp

About

Robot

Legal

Privacy Policy