@vally.brito: Aaaaff, 🫠 #depressaogastronomica #pessimo #caroeruim

Vally Brito
Vally Brito
Open In TikTok:
Region: BR
Monday 27 October 2025 02:13:48 GMT
2607
95
0
2

Music

Download

Comments

There are no more comments for this video.
To see more videos from user @vally.brito, please go to the Tikwm homepage.

Other Videos

PART 5 ( ENEMY TO LOVER) Friday. First subject pa lang, ramdam ko na agad na may kulang. Tahimik ang room, wala ‘yung maingay, epal, at makulit kong bestfriend. Si Jeo. Usually kasi, siya ‘yung unang nang-aasar sakin pagpasok ko pa lang sa room. Pero ngayon? Empty chair. Nagulat ako nang sabihin ni prof, “Class, si Jeo absent today. May sakit daw, sabi ng mommy niya.” Agad akong napatigil sa pagsusulat. May sakit? Hindi man lang nagsabi. Akala ko ba bestfriend ako? Pagkatapos ng klase, hindi na ako nagdalawang-isip. Diretso akong dumaan sa bahay nila. Pagbukas ng gate, si Tita Ja agad ang sumalubong. “Ay, Yana nak! Buti napadaan ka. Si Jeo, ayun, nakahiga pa rin. Nilagnat kagabi. Ayaw magpacheck-up.” Napakunot noo ko. “Ayaw magpacheck-up? Ang tigas ng ulo.” Ngumiti si Tita. “Ikaw na nga kumausap, baka makinig pa sayo. Nasa kwarto niya.” Pagpasok ko sa kwarto niya, naamoy ko agad ‘yung menthol na parang Tiger Balm. Nasa kama siya, nakatalikod, naka-jacket, at halatang walang gana. “Uy, kumag,” sabi ko habang inilalapag ang dala kong supot ng lugaw. “Pinadala ni Tita. At ito, binili ako ng juice para sayo.” Walang sumagot. Tahimik. “Jeremiah,” tawag ko ulit. “Hindi mo talaga ako kakausapin? Galit ka pa rin?” Lumapit ako, tinignan ko kung tulog — pero nagulat ako nang bigla siyang magsalita, paos ang boses. “Bakit ka pa nandito?” “Ha? Wala lang. Napadaan.” “Napadaan? Eh galing ka pa school” “Eh kasi concern ako, tanga.” Umupo ako sa tabi ng kama niya. “Ang sungit mo naman kahit may sakit ka na.” Lumingon siya sa wakas. Medyo namumula pa ang pisngi niya, halatang may lagnat pa. Pero kahit may eyebags na, pogi pa rin — nakakainis. “Tombits,” mahina niyang sabi, “umuwi ka na.” “Excuse me? Ako pa pinaaalis mo?” “Hindi mo naman kailangan mag-alala. Hindi mo naman ako gusto kasama, ‘di ba?” Natigilan ako. Ang sakit marinig ‘yon kahit alam kong galing lang ‘yon sa tampo. “Alam mo, Jeo, minsan ang drama mo,” sabi ko habang pinipigil ‘yung nginig sa boses ko. “Di mo talaga ako kakausapin ng matino?” Tahimik ulit siya. Kaya tumayo ako, kinuha ‘yung bag ko. “Bahala ka sa buhay mo. Kung ayaw mong makipag-usap, fine. Manigas ka dyan.” Pero bago pa ako makarating sa pinto, bigla niyang sinabi, mahina pero malinaw: “Sorry na…” Napalingon ako. “Dito ka lang, please,” sabi niya, halos pabulong. “Wag ka muna umalis.” Natigilan ako. Bumalik ako sa kama, dahan-dahang umupo. “Ang hirap mo intindihin ah,” sabi ko, pero ngumiti ako ng konti. Tumingin siya sa akin, ‘yung mga mata niya parang batang nagso-sorry. “Sorry na ulit,” sabi niya, halos mahina na parang bulong lang. “Sorry saan?” “Sa mga sinabi ko nung huli. Sa pagiging seloso kala ko kasi nakalimutan mo na ang bestfriend mo.” Hindi ako sumagot agad. Bumuntong-hininga lang ako, sabay inayos ‘yung kumot niya. “sus oo na, Jeo. Pero next time, huwag mo nang itago pag may sakit ka, ha baka batukan kita lalo?” Ngumiti siya ng mahina. “Aalagaan mo ulit ako?” “Depende.” “Depende saan?” “Depende kung titigil ka na sa kaartehan mo.” #au #fyp #jerimiahong
PART 5 ( ENEMY TO LOVER) Friday. First subject pa lang, ramdam ko na agad na may kulang. Tahimik ang room, wala ‘yung maingay, epal, at makulit kong bestfriend. Si Jeo. Usually kasi, siya ‘yung unang nang-aasar sakin pagpasok ko pa lang sa room. Pero ngayon? Empty chair. Nagulat ako nang sabihin ni prof, “Class, si Jeo absent today. May sakit daw, sabi ng mommy niya.” Agad akong napatigil sa pagsusulat. May sakit? Hindi man lang nagsabi. Akala ko ba bestfriend ako? Pagkatapos ng klase, hindi na ako nagdalawang-isip. Diretso akong dumaan sa bahay nila. Pagbukas ng gate, si Tita Ja agad ang sumalubong. “Ay, Yana nak! Buti napadaan ka. Si Jeo, ayun, nakahiga pa rin. Nilagnat kagabi. Ayaw magpacheck-up.” Napakunot noo ko. “Ayaw magpacheck-up? Ang tigas ng ulo.” Ngumiti si Tita. “Ikaw na nga kumausap, baka makinig pa sayo. Nasa kwarto niya.” Pagpasok ko sa kwarto niya, naamoy ko agad ‘yung menthol na parang Tiger Balm. Nasa kama siya, nakatalikod, naka-jacket, at halatang walang gana. “Uy, kumag,” sabi ko habang inilalapag ang dala kong supot ng lugaw. “Pinadala ni Tita. At ito, binili ako ng juice para sayo.” Walang sumagot. Tahimik. “Jeremiah,” tawag ko ulit. “Hindi mo talaga ako kakausapin? Galit ka pa rin?” Lumapit ako, tinignan ko kung tulog — pero nagulat ako nang bigla siyang magsalita, paos ang boses. “Bakit ka pa nandito?” “Ha? Wala lang. Napadaan.” “Napadaan? Eh galing ka pa school” “Eh kasi concern ako, tanga.” Umupo ako sa tabi ng kama niya. “Ang sungit mo naman kahit may sakit ka na.” Lumingon siya sa wakas. Medyo namumula pa ang pisngi niya, halatang may lagnat pa. Pero kahit may eyebags na, pogi pa rin — nakakainis. “Tombits,” mahina niyang sabi, “umuwi ka na.” “Excuse me? Ako pa pinaaalis mo?” “Hindi mo naman kailangan mag-alala. Hindi mo naman ako gusto kasama, ‘di ba?” Natigilan ako. Ang sakit marinig ‘yon kahit alam kong galing lang ‘yon sa tampo. “Alam mo, Jeo, minsan ang drama mo,” sabi ko habang pinipigil ‘yung nginig sa boses ko. “Di mo talaga ako kakausapin ng matino?” Tahimik ulit siya. Kaya tumayo ako, kinuha ‘yung bag ko. “Bahala ka sa buhay mo. Kung ayaw mong makipag-usap, fine. Manigas ka dyan.” Pero bago pa ako makarating sa pinto, bigla niyang sinabi, mahina pero malinaw: “Sorry na…” Napalingon ako. “Dito ka lang, please,” sabi niya, halos pabulong. “Wag ka muna umalis.” Natigilan ako. Bumalik ako sa kama, dahan-dahang umupo. “Ang hirap mo intindihin ah,” sabi ko, pero ngumiti ako ng konti. Tumingin siya sa akin, ‘yung mga mata niya parang batang nagso-sorry. “Sorry na ulit,” sabi niya, halos mahina na parang bulong lang. “Sorry saan?” “Sa mga sinabi ko nung huli. Sa pagiging seloso kala ko kasi nakalimutan mo na ang bestfriend mo.” Hindi ako sumagot agad. Bumuntong-hininga lang ako, sabay inayos ‘yung kumot niya. “sus oo na, Jeo. Pero next time, huwag mo nang itago pag may sakit ka, ha baka batukan kita lalo?” Ngumiti siya ng mahina. “Aalagaan mo ulit ako?” “Depende.” “Depende saan?” “Depende kung titigil ka na sa kaartehan mo.” #au #fyp #jerimiahong

About