Başlangıçta her şey kabul edilebilir görünür... Sevdiğin için katlanırsın, belki de değişir umuduyla. Ama her yeni talep,her sınır ihlaliyle birlikte - daha derine, daha sessize, daha görünmeze - sen de küçülürsün, için için erirsin, yok olmamak için direnirsin. Dayanmaya çalışırsın;aslında hiçbir zaman sadece senin taşıman gerekmeyen bir yükü. İşte sınırlarını çizmediğinde olan budur. Sevgin,sessiz bir ıstırap tiyatrosuna dönüşür. Kendini sürekli eğip bükersin,tükenirsin, daha fazlasını verirsin, "belki bu sefer, verdiğim kadarını alırım" diye kandırırsın kendini. Oysa gizlenen gerçek şu: Sınırsız verici olmak,iyi biri olduğun anlamına gelmez. Bu,kendi ruhundan vazgeçmektir. Bu,sen sessizce çökerken etrafta dans edenlerin olduğu bir ilişkidir. Kendi sesinin,başkalarının fısıltılarından daha kısık çıktığı bir hayatı yaşamaktır. Acıya alışmayı,sevginin bedeli sanmaktır. Bu yüzden iyileşmek, sadece "o insanları hayatından çıkarmak" değildir. Aynı zamanda"içimdeki bu dipsiz kuyuyu neden sevgiyle dolduramadılar?" sorusunun cevabını aramaktır. Gücünün,ne kadar dayanabildiğinde değil, ne zaman "yeter" diyebildiğinde saklı olduğunu anlamaktır. Gerçek şu: Sen,başkalarının susuzluğunu dindirmek uğruna kuruyacak bir kuyu olmak için yaratılmadın. 🌸Seans bilgisi için iletişime geçebilirsiniz #psikoloji #psikologdanışman #psikolojidanışmanlık #psychology #kişilikbozuklukları - @psikolog.aylinibrahimova